1835'te Louis Vuitton (Anchay, 1821), kendisini Paris'e götürecek 400 km'den fazla uzun bir yolculuğa çıkmak için ailesini evinden ayırmaya karar verdi. O sadece 14 yaşındaydı, annesi Coronne Vuitton kısa süre önce hayatını kaybetmişti ve babası Xavier Vuitton hiç hoşlanmadığı biriyle yeniden evlenmişti. Çiftlikteki hayat artık eskisi gibi değildi, bu yüzden onu hayali olan Paris'e götürecek yolculuğa çıkmaya karar verdi. Modern lükse damgasını vuracak bir yolculuğa başladı …Değirmencilik ve marangozluk yapan bir aileden gelen Louis, yolculuk sırasında, yolculuğunun masraflarını karşılayabilmek için her türlü zanaatı geliştirdi. Louis, çalıştığı atölyelerden birinde, Mösyö Maréchal'de, kişiselleştirilmiş kutular yapma sanatını öğrendi; sadece nasıl inşa edildikleri değil, aynı zamanda daha sonra taşınan kıyafetlerin ve nesnelerin nasıl paketlenip açılması gerektiği. Gardırop çok sayıda protokol izledi, bu nedenle elbiseleri, şapkaları ve her türlü aksesuarı doğru bir şekilde saklamak özel beceri gerektiriyordu. 1837'de ilk Fransız demiryolu hattının gelmesiyle, yolculuklar çoğaldı ve jet sosyete eşyalarının düzgün bir şekilde taşınmasına ihtiyaç duydu. Layetier-emballeur figürü giderek daha fazla talep görüyordu. Louis Vuitton, dönemin narin elbiselerini elle dikilmiş kavak sandıklarına yerleştirme konusunda uzmanlaştı. Onun iyi işi, onu güvendiği ustabaşı yapacak olan İmparatoriçe Eugenia de Montijo'nun kulaklarına ulaştı.İmparatoriçe Eugenia de Montijo (Granada 1836) o zamanlar bir moda ikonuydu ve moda tarihi üzerinde kayda değer bir etkiye sahipti. Kloş kollu ve yakası düğmeli Eugenia paletot ceketi veya Eugenia şapkasını (tüylü ve Greta Garbo tarafından popüler hale getirilen) ona borçluyuz. Napolyon III ile evlendikten sonra, Louis Vuitton'un sağ kolu olacağı gezilerle dolu lüks bir hayata başladığı Paris'e taşınmıştı. Kraliyet mensuplarının yaptığı büyük geziler burjuvaziye de uzanacak, böylece bavullara olan talep daha da artacaktı. Yaşadıkları ana özen gösteren Louis Vuitton, kendi bagaj işini açma adımını atmaya karar verdi. Seçilen yer, Paris, 4, rue Neuve des Capucines'de Place Vendôme'a çok yakın ayrıcalıklı bir yer olacaktır. Orada valizleri kaplamanın yeni bir yolunu buldu; onları kötü hava koşullarına dayanıklı kılan ve gövdelerin düzleştirilmesine izin veren su geçirmez bir kanvas (suyun kayması ve içeriye sızmaması için yuvarlak yüzeylere sahip olmadan önce), böylece onları istiflenebilir ve daha kolay taşınabilir hale getirdi. Sadece pratiklik açısından ilerlemekle kalmadı, bitişleri süsledi ve valizleri otantik arzu nesnelerine dönüştürdü. Başarıları o kadar fazlaydı ki, kısa süre sonra atölyelerini Paris’te Asnières'teki daha büyük bir atölyeye taşımak zorunda kaldılar. Vuitton, kendisini onlardan farklı kılmak amacıyla, ilk tuvali olan 'Trianon'un yerini alacak yeni bir bej ve kırmızı baskı yaratacaktı. Daha sonra, oğlu Georges aile işini devraldığında, zamanla kalıcı olacak yeni bir tasarım ortaya çıkacaktı: efsanevi 'Dama tahtası' baskısına ilham verecek kahverengi ve bej bir baskı. Moda değişmeye devam etti, elbiseler artık o kadar hacimli değildi ve çok sayıda mayo gereksiz olmaya başladı. Vuitton, ana uyum sağlamak için, bir varış noktasına her ulaşıldığında tüm bagajların açılmasını önlemek için dikey olarak açılan, birkaç çekmeceli bir bagaj olan ikonik 'gardırop' tasarlayacaktı. Seyahat etme şekli gelişti ve aynı zamanda Fransız evinin sunduğu bagaj türü de değişti. Sandıklar yerini kabin valizlerine, arabanın bagajına konulabilen 'sürücülere' veya her sahibinin kişisel anahtarının olduğu 'imkansız asma kilit'li valize veriyordu ve bu o kadar kullanışlıydı ki kısa sürede yayıldı. evin tüm kreasyonlarına. Yenilik, Vuitton evinde sabitti. Yavaş yavaş dünyaya yayılan firma, zamanın aktrislerini ve kişiliklerini fethettiği Amerika Birleşik Devletleri'ne de ulaştı ve Vuitton valizleriyle seyahat etmeye başladı (bu güne kadar devam eden bir şey, içinde bir bavulundan LV tuvalet çantasına taşımayan model, film yıldızı veya futbolcu). Seyahate adanmış ürünleri, en meraklı hevesleri ve ihtiyaçları bile karşılayacak şekilde genişletildi: Yorulmak bilmeyen bir gezgin için sandık yatağı, çiçek göndermek için küçük kutular, 'ikindi çayı'nın tadını çıkarmak için bir sandık... Kişiselleştirilmesi ve ayrıntılara özen gösterilmesi. fark yaratacak ve bu güne kadar devam eden bir gelenek. Mösyö Vuitton'un doğumunun iki yüzüncü yılı olan 2021'de ev, her türden sanatçının (yalnızca 'olağan' yaratıcıların değil, aynı zamanda kreatiflerin de dahil olduğu) 200 sandık, 200 vizyoner sergisiyle yaratıcısının gezgin ruhuna saygı duruşunda bulunmak istedi. ayrıca şarkıcılar veya aktivistler) efsanevi sandığı 'özelleştirdi' ve kendilerine ait hale getirdiler: fikirlerini yeniden yaratmak için boş bir sayfa olarak kullanabilecekleri orijinalin boyutlarına sahip bir kutu. Dünyanın dört bir yanındaki vitrinlerde sergilendikten sonra, gösteri Asnières'te (markanın efsanevi merkezi) alındı ve daha sonra New York veya Londra'da izlenebilir. Evin yenilikçi ve deneysel ruhunun ilk günkü gibi hala geçerli olduğuna bir örnek daha.
...
Devamı▶
